KALELERİM İÇİMDE...
Masada
haziran ışığı ve kapıdan gelen hafif rüzgar ile
yalnız ve yalnızdım
kimseler olmazdı etrafta
pencereler hep değişen manzaraları ile
kemer kadifekale sırtları yeşildere yolu şirinyer koşu
çocukluğum ve 60 lı yaşlara gelen yine çocukluğum
yüreğim avuçlarımda
iyi ki çocuktum çokça
bu sabah ışığı çok güzeldi
güzel ve sessiz
karşıdan
her gün uçaklar geçerdi gökyüzünden
kim bilir kimler nereye giderdi
balkona çıkıp uçmak isterdim kuş gibi
mümkün değil biliyorum
ama ben rüyalarımda hep uçardım bir mavi ışıkta
aylardır, yıllardır
başkada rüya görmem zaten
zor bir durumda kalınca
yada kötü adamlar etrafımı sarınca
bir film kahramanı gibi
hemen uçardım
ve bu kenti çok yukardan görmüşlüğüm var
birinde kılıksız adamlar ellerinde bıçaklar ile
çevirdiğinde etrafımı
hemen havalanmıştım oradan
basmane agora oradan ikiçeşmelik,
eşrefpaşa, hatay karantina
oradan Karabağların arka sokaklarından ver elini buca
bir helikopter gibi inerdim bina üstlerine
yine bir gün uçarken kapıkuleyi geçmişim vizesiz
fark edince makedonya dan geri döndüm
ege üzerinden buca ya
neyse onu da bir gün anlatırım
ceplerimi yokladım bir sürü buruşmuş kağıt
hepsi gıda ürünü alışveriş fişleri
ekmek tereyağı süt bulgur patates
yemek malzemesi vs.
bi günde hani gitmişimde
cebimde kalmış yine böyle yoklayınca ceplerimi
paris'e bir uçak bileti yada bir otel fişi
bodrum da yemek yemişim falan
yok bir şey aslında içim koca bir boşluk
yalnız ve kendiyle kalmış bir adam
renkleri resimleri, heykelleri şiirleri ve defterleriyle
denizden uzak terli ve tuzlu
karasal balkon iklimi ile dört mevsim
sıcak soğuk ve rüzgarlı
ama ben hiç mutsuz olmadım
hep yettim kendime
hep adını bilmediğim çiçeklerim açtı
saksıda, kavanozda, bardakta ve yüreğimde
hiç yalnız değildi kalelerim
sahilde hep hazır bekler donanmam
cephanem hep içimde
hiç yardım gelsin diye beklemedim
yıllardır evet yıllardır her durumda
bir teklesem yorulsam
yok olmuştum
ama sekmedim bile
koca bir orduyum tek başıma
hayallerim yaşadıklarım ile
yıllar içinde saçlarım döküldü derim kalınlaştı
fırçam yumuşadı çizgim netleşti
ufkum genişledi renklerim çoğaldı
ben çoğaldım bir başıma
koca bir kentin her yerinde
yalnız ve güçlü tek başına ve çelik gibi
ne kadar saldırıda olsa
her türlü savunmayı icat eden
kendi doğruları ile yaşayan bir adam
ne yapsanız da en ufak bir yara almam artık
tam 40 yıldır bu koca kentte bir başımayım
ve her gün milim milim büyüyen
sadece yaş değil sakın ha yaşa bakmayın
insan yıllar ile değil yaptıklarıyla yaşar soluk alır
bunu bilerek işte tam 40 yıldır
renk ile hayal ile, gerçek ile çizgi ile
bir başıma yaptıklarıma ben bile şaşırıyorum
bir haziran sabahı çoktan hüzünleri kabul ettim
sabah ışığı ben ve bakışım
karışır buca semalarına.
Turhan KA. 10 haziran 2025 buca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder