20 Temmuz 2024 Cumartesi

ZAMANLI ZAMANSIZ...

ZAMANLI ZAMANSIZ...

makarna tıkırdadı mutfakta, kaldır at zamanı
ne oldu eski gölgelerimize
ayaklarımız bu kadar yorgun, dizlerimiz güçsüz
kime sorsam yılmış çalışmaktan
bir yalnızlık şarkısı gibi herkes
umutsuz insanlar neşesiz, yorgun
oysa başımızda bulutlar vardı mavili
ne çok tanıdık sokaklarda yürümüştük
her köşe başı bizi tanırdı
duvarlara yazılmış sloganlar bile
geçmek bilmezdi yıllar,
şarkılar vardı kahvenin duvarlarında arkadaşlı
ne yapsak zevkliydi her şey
taşı sıksak suyunu çıkarırdık
en az dört kişi gezerdik sokaklarda
sigaramız çabuk biterdi
ne yapsak çok gülerdik
bitmesin isterdik geceler varsa iki şişe şarap
dumanlı odalarda her yerden bakan Ernesto
sevdalıydık hepimiz boydan boya
çok selam verirdi gelip geçenler
evlerin ışıkları yanınca odalarda insan gölgeleri
çabuk biterdi yürüyünce caddeler
sıkılırdık küçük gelirdi şehir
hayallerimiz büyük
aynı sokaklarda aynı insanlar
küçük meyhanede aynı şarkılar çalardı
küçük kavgalar çıkardı kapılarda
telefon yoktu o zaman cebimizde
kimi arasak hemen bulurduk
gülünce güzel gülerdik birlikte
bankalar azdı dükkanlara bitişik
bakkallar kraldı önleri kasalı
çekirdekler daha sıcaktı nohutlar yumuşak
gazoz içsek dünya bizimdi
arkadaş evlerinde mutlaka yemek yenirdi
Kuru fasulye daha mı tatlıydı sanki
kalabalık ve gençtik üstelik yakışıklı
sonra biraz büyüdük ve ayrıldık
adam olmak için zamana daldık
dağıldık ayrılan kuşlar gibi
dört bir tarafa
ilk zamanlar biraz mektup dost haberleri
askerlik, okul, iş, miş, top, tüfek
büyüdükçe biz dünya küçüldü
dost sesi az gelir oldu sonra
yani yıllar geçtikçe yok oldu arkadaşlar
yok oldu KAlabalık gülmelerimiz
uzak dağlara yürürdük çantamız da zeytin ekmek
her ağacın en uzak dalına çıkardık
en yeşil çayırlarda koşardık oysa
🍀🍀🍀🍀
geçti yıllar akan dereler gibi
afişi yırtık filmler gibi okunmaz eksik yazılı
şimdi kim nerede ne yapar o gruptan
azaldık dökülen nar taneleri gibi
suyumuz yerlere döküldü
döküldük sonbaharda yapraklı solduk
şimdi mahalleler yok artık
küçük yazlık sinemalar
akşamüstü sesleri yok oldu
ev, bark çoluk çocuk
oysa tam büyümedik henüz
gidilecek yerler vardı bir yerlerde
yarım KAldı uzun seyahat fikirleri
o deniz kenarı yamaçtaki çadır
özlüyorum o günleri ben
geçen gün gittim oraya
duvar dibinde toprağa gömdüğümüz şaraplar yoktu yerinde
geldiyseniz not bırakın çocuklar,
özledim lan...
Turhan KA.

Hiç yorum yok: